| 8.6.2011 13:44 |
Mocny102 |
Driada |
Rasa bardzo rzadka, zamieszkująca jedynie krainy słabo zaludnione i lesiste.
Driady wyodrebniły się w przeszłości w wyniku izolacji niektórych szczepów elfów w szczególnie rozległych kompleksach puszczańskich. Brak kontaktu z innymi grupami elfów zmuszał przedstawicieli wyizolowanych plemion do mieszania krwi z rasami dziś już wymarłymi w swojej czystej postaci: rusałkami i hamadriadami (nimfami lesnymi). Związki takie doprowadziły jednak do dziwnej mutacji: zdecydowanej przewagi narodzin dziewczynek. Utrzymanie odpowiedniej liczebności populacji wymusiło kolejną zmianę społeczną leśnych plemion: dopuszczenie do związków, najczęściej incydentalnych,
z ludźmi. Domieszka krwi ludzkiej była jednak korzystna, gdyż pochodziła przewaznie od specyficznych, jedynych przedstawicieli rasy ludzkiej penetrujących potężne ostępy lesne: myśliwych, wojowników, gońców leśnych (kupców handlujacych z dzikimi elfami).
W efekcie długotrwałego mieszania się czterech wspomnianych ras ostatecznie doszło do względnego ujednolicenia nowej rasy. Obejmuje ona jedynie płeć żeńską - ojcami driad są najczęsciej przypadkowi i nieznani swoim córkom mężczyźni rasy elfickiej bądź ludzkiej.Sylwetką driady nie różnią się zasadniczo od elfek, z tym, ze są nieco niższe. Kolor włosów i oczu nie odbiega od ludzkich czy elficch, chociaż u ok. jednej piątej populacji pojawiają się kolory dziedziczone po rasie nimf leśnych: zielone bądź błękitne włosy, tęczówki czarne lub czerwone. Driady posiadają bardzo delikatne rysy twarzy, ich uszy, choć spiczaste, nie są tak ostro podniesione jak u elfów i mogą uchodzić za kształt ludzki.
Driady są z reguły mniej inteligentne od elfek, ich zdolności magiczne sa bardzo słabe. Wyjątkiem są czary leczące, których driady uczą sie od ruidów i osiągają w tym zakresie wysokie umiejętności. Cechuje je także bardzo wysokie umuzykalnienie i świetna pamięć.
Większosć driad posługuje się biegle zarówno językiem elfów, jak i ludzi (chociaż między sobą rozmawiają raczej w tym pierwszym). Driady nie lubia miast, chociaż są w stanie dostosować sięna niezbędny okres do wymogów życia w aglomeracji.
Zasadniczą cehcą tej rasy jest głębokie przywiązanie do natury, co wiąże się z wysokimi umiejetnosciami porusznia się w lesie, strzelectwem, rozumieniem mowy zwierząt, a podobno i drzew.
Driady są bardzo silne i wytrzymałe. Są dobrymi pływakami (krew rusałek), natomiast słabo jeżdżą konno. W walce wręcz muszą liczyc przede wszytkim na zwinnosć i szybkość. Obydwie te cechy są u driad na poziomie nie ustępującym elfom. |
|